lost in translation

Internet is terug. Ben klaar om te schrijven. zweetdruppels op mijn neus van de warmte, mijn waterfles naast me, met de koptelefoon op en meegebrachte cd's in de computer voor het eerst nederlandse van dik hout op mijn achtergrond. Heerlijk..zit met een glimlach te tikken...

Beloofd. Luchtig en blij.
De arts patient relatie in een heel ander perspectief. In geneeskundig Nederland wordt een grote nadruk gelegd op de arts-patient relatie. De eerste 2 minuten moet je de patient laten uit praten over zijn klachten. Gevoelsreflecties, samenvattingen, herhalingen van het laatste woord van een patient, dit alles om zoveel mogelijk informatie uit de patient te krijgen. Een open relatie, alles moet besproken kunnen worden. Het leek alsof al die psychologen die je het vak voorschotelen niet rekening hielden met de slechts 7 minuten die er voor elke patient gereserveerd is in een huisartsen praktijk. Dit zat in mijn hoofd om het vervolgens in Nalerigu heel anders te doen.
De meeste patienten zijn ziekenhuizen of dokters niet gewend. Geen idee wat ze dus moeten vertellen of moeten doen. Als je in Nederland je stethoscoop op een kind zijn rug legt beginnen ze meestal uit hun zelf diep in en uit te ademen, hier kijken ze je vreemd aan, houden vervolgens hun adem in, of beginnen heftig te hyperventileren, nooit gerealiseerd, als je nog nooit een dokter hebt gezien als je 50 jaar bent, dan ken je de stethoscoop niet, en heb je geen idee wat er door de dokter van je verwacht wordt. Terwijl in Nederland mensen met lijstjes aankomen hebben ze hier geen idee wat en hoe ze je moeten vertellen over hun klachten. In Nederland kunnen patienten (doorgaans vrouwen van 50 tot 60 jaar) soms enorm uiwijden over de klacht hoofdpijn en moet je ze eerder iets remmen dan stimuleren om te praten, hier zijn ze sommen ze alleen de verschillende klachten op hoofdpijn, buikpijn, pijn in rug. En dan je vragend aankijken met een blik "dokter geef me een medicijn". Omdat elke vraag om de klacht toe te spitsen via een vertaler moet, wordt een klacht minder ver uigediept. Soms 2 vertalers, als zelfs de vertaler niet met de patient kan praten, maar ook een vertaler nodig heeft. Een ergernis en hilariteit tegelijkertijd. Als je de patient iets vraagt duurt het even voor het bij de patient aan komt, en weer zo lang om het weer bij je terug te laten komen. Regelmatig raken patient en vertalers nog in een heftige discussie waarbij je je als dokter wel eens buiten spel voelt gezet. Het voelt helemaal vreemd als de 2 vertalers aan het discussieren zijn en ik de patient schouderophalend aan kijk. In het zelfde schuitje, wij zijn hier niet belangrijk... Na enkele minuten onderbrak ik wel eens zo een discussie "so what is it?", de samenvatting van de discussie werd door de vertaler kort maar krachtig verteld. "no vomitting". Hmm.. Geen idee waar ze het allemaal verder over gehad hebben... nog aardig wat vragen te gaan.

De honderden verschillende patienten spreken bij elkaar ongeveer 10 verschillende talen. Regelmatig spreekt de vertaler de taal niet van de patient. Er wordt een vraag in de wachtkamer gelanceerd en binnen enkele seconden staat een andere patient alle klachten te vertalen, van buikpijn tot erectieproblemen. Daar gaat de vertrouwelijkheid. Maar die is zowieso ver... Ik samen met een andere dokter in de spreekkamer, daarbij dus 2 vertalers en 2 patienten. Als patient 1 niet snel genoeg antwoord geeft, of niet passend antwoord geeft, geeft patient 2 hem op zijn dak, en bemoeit zich met zijn klachten. "nee of je pijn hebt bij het plassen" wordt patient 1 toegeschreeuwt (denk ik). Regelmatig een vertaler die je ongevraagd wat extra informatie geeft over een patient omdat zij de patient kent uit het dorp. Jammer dat je de taal niet spreekt. Levenstijladviezen via een tolk. De patient kijkt onverwacht blij nadat hij het advies had moeten krijgen van de tolk om niet te veel eiwitten (vlees, vis, ei, enz) te eten. Ik vroeg voor de zekerheid wat de vertaler gezegd had. "that he should eat meat".... Of vertalers die zich zo 1 voelen met de patient dat zijn vraag niet eens de patient bereikt maar beantwoord door de vertaler. Vertalers die bij een vaginaal onderzoek de patient vertellen dat ze zich maar eens moeten scheren van onderen...

:)