impotentie is wereldwijd

gister geschreven, maar door computerproblemen vandaag verstuurd. Vandaag staat meer in teken ghana verkiezingen dan impotentie! Daarover later meer.


De zon. De warmte. Je constant bruine stoffige voeten. De rokken die je bent gaan accepteren en waarderen in de warmte. De uitnodigingen voor fufu her en der worden gretig aangenomen. Je weet dat je bijna naar huis gaat.


De ochtendronde. Je loopt de bedden af. Snake bite, nog 3 snakebites. Een Wernicke Korsakoff (denk je, geen idee wat zijn Thiamine spiegel is). Veel malaria. Patienten in de meningitis houding herken je meteen met hun koppies achterover. De amputatie van het meisje met tetanus. Een patient met een onbekende aandoening van de kleine hersenen. Je doet een zeer basaal neuro onderzoek, maar neurologisch onderzoek en psychiatrie is een lastige met een vertaler ertussen. De top-neusproef (red: vinger van de patient raakt de vinger van de onderzoeker en dan zijn eigen neus). Ze grijpen constant je vinger en laten niet meer los. Geen idee wat ze eigenlijk moeten doen. Vragen als 'wat is je naam? in wat voor jaar leven we? en waar ben je nu?" om de orientatie te checken, worden allemaal door de familieleden beantwoord. De familieleden waren allemaal goed georienteerd... nu de patient nog. De schoonmaker die aan de oneindige taak bezig is om de vloer schoon te houden van stof. De rij kinders die aan een bloedtransfusie ligt. Moeders ernaast met en pleister in de elleboog. Moeders die bij hun kind op het bed zijn gekropen en op het 1.2 m bed liggen te slapen. Bij een ruggenprik poets je de rug schoon. En dan merk je pas hoe vies ze zijn met hun zwarte huid. Je blijft poetsen en er blijft viezigheid af komen. Het zoveelste voordeel van een donkere huid.. En enkele kerels in de kreukels na een motorbike ongeluk... die blijven komen.


Na de ronde heeft de verpleegkundige je nog even nodig voor zijn maandelijkse bloeddruk medicijnen. Je neemt zijn bloeddruk, en ondertussen klaagt de verpleegkundige dat hij toch zo impotent is. "I can just not perform'. "it doesn't work, really for months it doesn't work". De andere verpleegkundige naast me ligt in een deuk. De patient-verpleegkundige praat onverstoorbaar door. Ik vraag naar ochtend-erecties en schrap de betablokker uit het rijtje (een beruchte impotentie-maker). "je smst me maar of het beter gaat zo!".


Geen schaamte. Ik hou van dit volk! en soms hou ik toch ook wel van dit ziekenhuis...