een gang vol urinegeur

De gang naar het Ok complex. Doorgaans gevuld met allerlei soorten patienten die wachten op een echo, op een excisie of op een dokter die een vreemd lichaam uit een oor moet verwijderen. Een gang vol met vragende ogen. Mensen die geholpen willen worden omdat ze nog 3 uur terug moeten reizen naar hun dorp, en de zon is al aan de ondergang begonnen.

Nu is het anders, de gang is een vrouwentoilet. De gang is gevuld met vrouwen en overal hangt de geur van urine. Fistels. De erfenis van zware bevallingen. Gangetjes tussen doorgaans de blaas en de vagina. Gangetjes waar constant urine door naar buiten lekt. Incontinentie zonder Tena-lady. Het maakt de vrouwen regelmatig soort outcast van een dorp. Hier in mindere mate dan in landen als Ethiopie. maar ook hier een vervelende aandoening. Een kleine verbinding tussen blaas en vagina, maar de sociale gevolgen zijn groot omdat je altijd de geur van (oude) urine bij je draagt. 3 Gynaecologen uit Accra zijn hier om veel van deze fistels te repareren. Goed werk, want aan de gang te zien en te ruiken hebben veel mensen behoefte aan chirurgische interventie.

Dan gisteren. donderdag. Geen polikliniek, dus voornamelijk operaties en kleine procedures. Ik wordt geroepen, er is een bepaald obstretisch (verloskundig) medicijn is nodig. Ik haal het uit het kantoor, breng het naar de verloskamers. Ik tref een stress situatie aan. 4 verloskundigen, de een knijpt met al haar kracht een infuuszak leeg een ander meet de bloeddruk, de derde checkt de pols, de vierde geeft de instrumenten aan de gynaecoloog. Deze zit tussen de benen van de patient met een plas bloed. 100/60. Niet slecht. pols 140. Dat is minder. Er wordt nog een infuus zak gehaald. Waar blijft dat bloed??? In het midden van alle hectiek een vrouw. Bleek en met koude rillingen. Ze laat het gebeuren, maar heeft geen idee wat er om haar heen gebeurt. De resten van de herbal medicine nog op haar buik.


Al 2 dagen in de dorpen is deze vrouw aan het bevallen. Ze dachten dat het tijd was om te bevallen en hebben met lokale medicijnen de bevalling opgewekt. Een deel van de kruiden gedronken, een deel op de buik en in de vagina. Het hielp. De bevalling kwam deels op gang en de patient begon te persen. Misschien wel persen zonder volledige ontsluiting. Persen als duwen tegen een dichte deur. De vrouw is uitgeput. Bleek kwam ze binnen. Geen idee hoeveel bloed verloren is onderweg. Kindje nog in het baringskanaal. Overleden, ergens in het bevallingstraject. De gynaecoloog haalt het kindje met een vacuumpomp. Waar blijft dat bloed nou jongens? Geen bloedbank. Geen reserve bloed. Eerst moeten de familie of vrienden van deze dame in huis zijn om bloed af te staan. Wachten. Wachten. Ik ben blij dat de gynaecoloog hier is om als expert op zijn terrein deze vrouw onder zijn hoede te nemen. Terwijl de gynaecologen hier maar 2 weken zijn komt deze casus. Dit had ook in de 14 weken hiervoor in mijn dienst kunnen gebeuren.


De gynaecoloog kijkt me aan 'this is where those fistels are born'. Tja. Zo zonde. Moeder uitgeput, kindje overleden en gevaar nog niet geweken. Dit alles terwijl alle zorg voor zwangere vrouwen hier gratis is. Toch verkiezen sommige vrouwen de traditionele verloskunde boven de westerse. We kunnen nu niks doen, het is wachten op bloed. Ik loop met de gynaecoloog terug naar het OK-complex door de met urinegeur gevulde gang. Op naar de volgende fistel-operatie. Voor we er zijn komt de verloskundige ons halen. Snel. De vrouw. "she is gasping". Hm. Niet goed. De gynaecoloog mompelt "I said they should give her blood".



Terug in de verloskamer. Er ontstaat een reanimatie setting met slechte uitkomst. De vrouw redt het niet eens fistel te krijgen.


Babies krijgen is soms een gevaarlijke aangelegenheid. Geniet maar van al die nieuwe kiddo's in Nederland!

Buiten dit soort nare casuistiek, de gebruikelijke malaria kindjes in de kinderafdeling die meestal heel goed opknappen na medicijnen en/of bloedtransfusie. Onverwacht is dat de ouders niet gewend zijn aan de hoge kinderbedjes. Doorgaans liggen ze thuis in de hutten op een mat. Reeds 4 kinders zijn naar beneden geduveld alleen al in de tijd dat ik er mijn ronde loop. Voorlichting beslaat hier soms andere onderwerpen dan in Nederland! Dan ligt er ook een man van de Ghanese Nuon. Ge-electrocuteerd en daarna op zijn hoofd gevallen. Een enorme brandwond en de meningeale (hersen) vloeistof die uit zijn oor lekt getuigd van een schedelbasis fractuur.

Pff.. Blij dat sinds een paar weken de waterleiding van het ziekenhuis en de electrische bedrading van elkaar afgehaald zijn. Ik vergat meerdere malen bij het toilet dat je bij het handenwassen ge-electrocuteerd werd...

Broertje kijk je uit...??